In een knalgele zeilboot gelegen op de plas, ben ik er klaar voor. Zeilen.
Nooit gedacht dat ik hier zó van zou gaan genieten, maar toch doe ik het.
Gekleurde boeien verderop. Een rondvaartboot komt voorbij.
Verder is het nog erg rustig: het is immers zondagochtend 10 uur.
Nederland ligt nog op één oor.
De eendjes zijn daarentegen wél wakker en komen rustig voorbij.
Bij mij gaat de zon door mijn roodgekleurde haren.
Een glimlach op mijn gezicht.
De wind woeit door de zeilen en zeiltermen woeien om mijn hoofd.
Gijpen, overstag, ik zit in de flow.
Overstag gaan blijft toch wel een interessante term.
Overstag gaan wordt immers in de volksmond ook nogal wat gebruikt.
Zo ben ik overstag gegaan om eens proberen te gaan zeilen, en dat veroorzaakte weer dat ik het nu alweer voor de tweede keer doe. Overstag gaan gebeurt vaker dan je denkt, en niet alleen in een zeilboot.
Ook heb ik de instructeur overstag laten gaan om vele foto’s te maken vandaag.
Iedereen kent het wel: van die foto’s waar je met warme herinneringen en met een glimlach op je gezicht later naar kijkt. Of ja warme herrinneringen, dat wel, maar in letterlijke zin is het zeker niet warm…
Met 14 graden is het best frisjes. Zeker na hittegolven die zich opstapelden.
Maar ook zo’n eerste koudere dag heeft zijn charmes.
Gewapend met mijn pastelblauwe jas, een skinnyjeans en lange sokken kom ik de kou tegemoet.
Zeilboten op mijn rechtersok, de structuur van water op mijn linkersok.
Over mijn skinny jeans heengetrokken past het helemaal bij mij en bij mijn activiteit.
Comfortabele donkerblauwe gympen eronder en ik ben helemaal tevreden.
Beschermd tegen de koude wind.
Hangend in mijn bootje past het helemaal bij elkaar.
Zeildromen ontmoeten soquesokken, in een zeilboot.
Zo simpel en mooi kan het zijn.
Christel
